Ανθεκτικότητα θερμοκηπίου!
Η αντοχή του θερμοκηπίου σχετίζεται κυρίως με τις αντιδιαβρωτικές πρακτικές των υλικών και την ποιότητα των υλικών. Για παράδειγμα, το περιβάλλον υψηλής θερμοκρασίας και υψηλής υγρασίας μέσα στο θερμοκήπιο μπορεί εύκολα να προκαλέσει διάβρωση του χάλυβα, κάτι που απαιτεί ορισμένες απαιτήσεις για την αντιδιαβρωτική μέθοδο του χαλύβδινου σωλήνα θερμοκηπίου και το πάχος του τοιχώματος του χαλύβδινου σωλήνα. Ωστόσο, το βιομηχανικό πρότυπο "JBT 10288-2001 Multi-span Greenhouse Structure" που εκδόθηκε το 2001 δεν έχει προσαρμοστεί μέχρι στιγμής. Λαμβάνοντας υπόψη το περιβάλλον και τα δομικά χαρακτηριστικά του θερμοκηπίου, ο συντάκτης πιστεύει ότι ο "Κώδικας σχεδίασης για φωτοβολταϊκό σταθμό παραγωγής ενέργειας GB50797-2012" (σελ. 23 σελίδες) και το "Πρότυπο γαλβανισμού εν θερμώ GBT 13912-2002", το πάχος της κύριας δοκού και της στήλης δεν πρέπει να είναι μικρότερο από 2,5 mm και η αντιδιαβρωτική επιφάνεια της χαλύβδινης επιφάνειας συνιστάται να χρησιμοποιείται γαλβανισμός εν θερμώ και το πάχος της σχάρας από γαλβανισμένο εν θερμώ χάλυβα είναι μικρότερο από 6 mm και μεγαλύτερο από 3 mm, το μέσο πάχος ψευδάργυρου στη σχάρα από γαλβανισμένο χάλυβα εν θερμώ πρέπει να είναι μεγαλύτερο από 70 μικρά και το τοπικό πάχος πρέπει να είναι μεγαλύτερο από 55 μικρά. Εάν το πάχος της σχάρας γαλβανισμένου χάλυβα εν θερμώ είναι μικρότερο από 3 mm και μεγαλύτερο από 1,5 mm, το μέσο πάχος της περιεκτικότητας σε ψευδάργυρο στη σχάρα από γαλβανισμένο εν θερμώ χάλυβα πρέπει να είναι μεγαλύτερο από 55 μικρά και η τοπική επιφάνεια πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 45 μικρά. Ωστόσο, ορισμένες εταιρείες συχνά υιοθετούν τη μέθοδο γενίκευσης και αντικατάστασης πυλώνων, γωνιών κοπής και υλικών σε αυτές τις περιοχές, με αποτέλεσμα την εξωφρενικά χαμηλή τιμή του θερμοκηπίου αλλά την εξωφρενικά χαμηλή αντοχή, και επίσης καθιστά το θερμοκήπιο εγκαταλελειμμένο νωρίς στην υπηρεσία σχεδιασμού ΖΩΗ.
